Viyana'da İlk Günler

İlk izlenim...

İstanbul'dan iki saat süren uçak yolculuğunun sonunda, güneşli bir ekim öğleden sonrasında uçağım Viyana'ya indi. Sekiz ay süren Erasmus hazırlık süresi boyunca, yolculuk öncesinde ve hatta İstanbul'dan ayrılırken duymadığım heyecanı ilk kez Viyana'ya inişe geçtiğimizde duydum. Uçağın penceresinden gördüğüm manzaranın bana ilk hissettirdiği duygu önümde farklı bir dünyanın kapılarının açıldığı oldu. Bitmez tükenmez, kilometrelerce süren düzlükler... Bu düzlüklere neredeyse eşit mesafelerde kurulmuş küçük yerleşim yerleri... Her yerleşim yerinde sanki cetvelle çizilmiş gibi düzenli tarım alanları... Ve kilometrelerce kare alana yayılmış yüzlerce rüzgar santrali... Belki de bu ülkeyi her zaman, uçaktan gördüğüm ilk kuşbakışı görünümüyle hatırlayacağım.

İlk sabah...

Viyana'da ilk günümde, aydınlık bir sabaha uyandım. Yaz aylarında bile yağmurlu olduğu söylenen bu kent beni masmavi bir gökyüzüyle karşıladı. Yurt odamın penceresi, rengarenk apartmanlar arasındaki yemyeşil bir bahçeye bakıyor. İnsanın yaşamı boyunca sabah uyandığında görmek isteyeceği bir manzara. Özellikle denize bu kadar uzak bir kentte yaşıyorsa...